Przed Wami: Loulou, Alice, Lili, Pataud i Titi. Poznajcie ich już dziś!
W celu ułatwienia nauki języka francuskiego, przygotowaliśmy zbiór zagadnień gramatycznych sprawiających najwięcej trudności. W przystępny sposób tłumaczymy jak wybrać właściwy czas przeszły, jakimi regułami kierować się przy użyciu rodzajnika przed rzeczownikami i wiele innych niejasności.
ZAIMKI DOPEŁNIENIA BLIŻSZEGO i DALSZEGO
W języku francuskim, podobnie jak w innych językach, po czasownikach może występować dopełnienie bliższe lub dalsze.
- Un beau jour Titi a rencontré Lili.
W powyższym zdaniu mamy do czynienia z dopełnieniem bliższym. Dlaczego? Ponieważ mówimy rencontrer quelqu’un (spotkać kogoś) – tak więc po czasowniku rencontrer nie stoi żaden przyimek.
Spójrzmy teraz na inny przykład:
- Titi: Lili … Je lui téléphone tous les jours ! Je lui parle tendrement ! Je lui envoie des lettres d’amour!
Titi jest szaleńczo zakochany w Lili i próbuje zwrócić na siebie jej uwagę: czułymi słówkami, listami oraz godzinnymi pogawędkami przez telefon.
W tym przypadku Titi komunikuje sie z Lili na różne sposoby….
Téléphoner à quelqu’un, parler à quelqu’un, écrire à quelqu’un, to nic innego jak czasowniki komunikacji, po których (co już z pewnością zauważyłeś) występuje przyimek „à”.
Z tego powodu, jeżeli będziemy chcieli zastąpić dopełnienie dalsze, które po nich następuje (wprowadzone przyimkiem à), użyjemy zaimków dopełnienia dalszego. W powyższym zdaniu, zaimkiem dopełnienia dalszego jest lui (które zastępuje à Lili).
ZAIMKI DOPEŁNIENIA BLIŻSZEGO (COD)
| me | nous |
| te | vous |
| le, la, l’ | les |
Zobacz jak zastępujemy dopełnienie bliższe stosując te zaimki:
- Lili: Dis, tu m’appelles ce soir, Titi?
- Titi: Oui, ma chérie, je t’appelle ce soir.
- Pataud: Titi, tu nous appelles, Loulou et moi, ce soir aussi?
- Titi: Non, je ne vous appelle pas ce soir. Pourquoi le ferais-je ?!
Zwróć uwagę na pierwsze i drugie zdanie. Zaimki dopełnienia bliższego me, te, le et la skrócą sie jeżeli czasownik będzie zaczynał się od samogłoski.
Zaimek dopełnienia bliższego poprzedza czasownik. W czasach złożonych, takich jak passé composé, zaimek stawiamy przed czasownikiem posiłkowym avoir lub être.
- Lili: Titi m’aime!
- Alice: Non, il ne t’aime pas!
- Lili: Titi va m’épouser!
- Alice: Sois raisonnable Lili, Titi ne va pas t’épouser!
- Lili: Mais si, il l’a promis quand jel’ai rencontré à Nice!
- Alice: Oui, mais il ne m’avait pas encore rencontrée!
Jedynie w przypadku trybu rozkazującego w formie twierdzącej, zaimek dopełnienia zostanie umieszczony po czasowniku, którego dotyczy:
- Alice: Titi, embrasse–moi!
- Loulou: Attends ! Ne l’embrasse pas devant moi ! Je m’en vais.
- Alice: Eh bien, il est parti ! SMACK !
Uwaga!
Zaimek dopełnienia bliższego musimy uzgodnić pod względem liczby i rodzaju gdy znajduje sie on przed czasownikiem posiłkowym avoir.
Un peu plus tard:
- Alice: Lili, tu sais, Titi m’a embrassée!
- Lili: Ce n’est pas vrai!
- Alice: Alors, demande-lui, il arrive !
- Lili: Titi, tu l’as embrassée, Alice ?
- Titi: Qui ? Alice ? Mais non ! Je ne l’ai pas embrassée ! C’est elle qui m’a embrassé !
ZAIMKI DOPEŁNIENIA DALSZEGO (COI)
Dopełnienie dalsze to takie, którego budowa zdania wymaga przyimka – à, na przykład parler à….
- Titi a parlé à Alice.
Alice w tym zdaniu jest więc dopełnieniem dalszym.
A oto kilka innych czasowników („komunikacji”). Po nich występuje dopełnienie dalsze:
- offrir quelque chose à quelqu’un
- donner quelque chose à quelqu’un
- prêter quelque chose à quelqu’un
- emprunter quelque chose à quelqu’un
- souhaiter quelque chose à quelqu’un
- téléphoner à quelqu’un
- écrire quelque chose à quelqu’un
- envoyer quelque chose à quelqu’un
Poza tym, jest jeszcze kilka innych czasowników, które nie należą do grupy czasowników komunikacji, ale po których stosuje się dopełnienie dalsze:
- plaire à quelqu’un
- ressembler à quelqu’un
| me | nous |
| te | vous |
| lui | leur |
Jak pewnie zauważyliście, zaimki dopełnienia bliższego i dalszego różnią się od siebie tylko trzecią osobą liczby pojedynczej i mnogiej.
Podobnie jak w przypadku zaimków dopełnienia bliższego me i te przed czasownikiem zaczynającym się od samogłoski przyjmą formę skróconą: m’, t’.
- Alice: Titi, tu m’offres des fleurs ? Et à Lili, tu lui offres des fleurs aussi, n’est-ce pas ?
- Titi: Oui, mais je t’offre des fleurs plus souvent !
- Loulou: Tu leur as offert des fleurs à toutes les deux ! Bravo ! Quel séducteur !
- Alice: Paf !
- Titi: Lili, regarde ! Quelqu’un m’a envoyé un cadeau.
- Lili: Qui t’offre un cadeau? Ouvre le paquet
- Titi: Oh, c’est une bouteille de champagne !
- Lili: Ah, regarde! Il y a une petite carte. Qu’est-ce que c’est… : ” Bon anniversaire, mon petit écureuil ! J’espère partager cette bouteille… et la vie avec toi ! ”. Avec toi ??! Mais il n’y a pas de signature ! Explique-moi ça !
- Titi: Ben… euh…
- Lili: C’est Alice, n’est-ce pas ? Je vais lui parler !
- Titi: Non, ne lui parle pas ! Ce n’est rien ! Ce n’est pas sérieux !
- Lili: Pas sérieux ? Mon oeil ! Paf !
